Księga Joela. Chrześcijańskie kłamstwo odnośnie zesłania Ducha świętego oparte na Proroctwu Joela.

Wszyscy wiemy, że chrześcijanie są uczeni o tzw. zesłaniu „ducha świętego” na podstawie Proroctwa Joela.  Według Dziejów Apostolskich jest to wydarzenie, które miało miejsce w pierwsze po zmartwychwstaniu Jezusa - święto Pięćdziesiątnicy. Przyjrzyjmy się temu zdarzeniu:

Dzieje Apostolskie  2 

1 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. 2 Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. 3 Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. 4 I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. 

5 Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. 6 Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. 7 «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?» - mówili pełni zdumienia i podziwu. 8 «Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? - 9 1 Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, 10 Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, 11 Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże». 12 Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: «Co ma znaczyć?» - mówili jeden do drugiego. 13 «Upili się młodym winem» - drwili inni. 

14 Wtedy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił do nich donośnym głosem: «Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów! 15 Ci ludzie nie są pijani, jak przypuszczacie, bo jest dopiero trzecia godzina dnia, 16 ale spełnia się przepowiednia proroka Joela: 

17 3 W ostatnich dniach - mówi Bóg - wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało, 

i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy - sny. 

18 Nawet na niewolników i niewolnice moje wyleję w owych dniach Ducha mego, i będą prorokowali. 

19 I sprawię dziwy na górze - na niebie, i znaki na dole - na ziemi. Krew i ogień, i kłęby dymu, 20 słońce zamieni się w ciemności, a księżyc w krew, zanim nadejdzie dzień Pański, wielki i wspaniały. 

21 Każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego, będzie zbawiony. 

 Zauważcie, że Judejczycy i inni mieszkańcy Jerozolimy dziwili się zachowaniu Apostołów, którzy pod wpływem Ducha św. zaczęli mówić różnymi językami, (w sumie nie wiemy czy dochodziło do jeszcze innych przejawów zesłania na nich ducha świętego, ale zapewne tak podobnie do dzisiejszych świadectw tego typu oddziaływania tego ducha na chrześcijan) i podejrzewali oni nawet, że są pod wpływem alkoholu. Musieli się bardzo oryginalnie zachowywać skoro ich stan wzbudzał kpiny i przypuszczenia, że są pijani! 

Może ich stan był podobny do tego: 

https://www.youtube.com/watch?v=9E1jLqjJWDU  

To taki szczegół na początek, ale ja głównie chcę wskazać w moim artykule na kolejne kłamstwo chrześcijańskie, tym razem do uprawomocnienia zesłania "Ducha świętego" i jego rzekomych darów.

Popatrzmy więc, jak ich dziwaczne zachowanie uzasadnił Piotr: "Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów! 15 Ci ludzie nie są pijani, jak przypuszczacie, bo jest dopiero trzecia godzina dnia, 16 ale spełnia się przepowiednia proroka Joela:" 

Proroctwo Joela opisuje przyjście Dnia Pańskiego. 

Rozdział pierwszy przedstawia wydarzenia poprzedzające ten dzień. Prorok wymienia plagę szarańczy, która nawiedzi ziemię izraelską i wzywa naród do skruchy i pokuty. Na treść rozdziału drugiego składa się wizja nadchodzącego Dnia Pańskiego, ponowne wezwanie do pokuty  oraz zapowiedź wyratowania i błogosławieństwa od Boga dla pokutującego ludu izraelskiego. W rozdziale trzecim omówione jest wylanie ducha Bożego na Izraelitów, którzy zaczynają prorokować, mieć widzenia i sny, są także opisane niecodzienne zjawiska na niebie jakie będą towarzyszyć tym wydarzeniom, a znowu w czwartym Joel ponownie omawia wizję Dnia Pańskiego oraz nakreśla nam obraz nowego porządku już po jego zakończeniu.

Nie rozumiem jakim prawem apostoł Piotr odniósł się do tego proroctwa Joela jako jego rzekomemu wypełnianiu się już podczas tzw "zesłania ducha świętego", w okresie pięćdziesiątnicy. Przecież to całe prorctwo opisane jest w sekwencji wydarzeń i odnosi się do Dnia Pańskiego, który dopiero nadejdzie! Zwróćcie uwagę na wyraźnie określoną kolejność w 1-szym wersie rozdziału 3-go jako "Potem stanie się, że wyleję Mojego Ducha na wszelką cielesną naturę; wasi synowie i wasze córki będą prorokować; waszym starszym będą się śniły sny, a wasi młodzieńcy będą miewać widzenia"  jako zapowiedź tego co się wydarzy kiedy już ukoi Bóg Swój gniew i zlituje się nad skruszonym ludem izraelskim, są to opisy szczególnych błogosławieństw dla Izraela.

Zapoznajmy się z proroctwem Joela ze skupieniem, zacytowałam wszystkie rozdziały tej Księgi z Nowej Biblii Gdańskiej. Na fioletowo są umieszczone dopiski na podstawie niektórych przypisów z Biblii Hebrajskiej. 

 Księga Joela 

(NBG) 1 (Napomnienie wystosowane do mieszkańców ziemi.)

 Słowo WIEKUISTEGO, które doszło Joela, syna Petuela.

2 Słuchajcie tego starsi i skłońcie ucho wszyscy mieszkańcy tej ziemi! Czy bywało coś podobnego za waszych dni, albo za dni waszych ojców?

3 Opowiadajcie o tym waszym dzieciom, a wasze dzieci swoim dzieciom, a ich dzieci przyszłemu pokoleniu.

4 Co oszczędził gryzoń – pochłonęła szarańcza, a co oszczędziła szarańcza – pochłonął żarłacz, a co oszczędził żarłacz – pochłonął Niszczyciel. (mowa o totalnym zniszczeniu wszystkiego  z powodu różnych zagrożeń, ale  może tylko od strony tego Najeźdźcy a może także z powodu innych klęsk).

5 Ocućcie się upojeni i płaczcie! Wszyscy, co pijecie wino, biadajcie nad moszczem, że został wydarty z waszych ust! 

6 Bowiem nad Moją ziemią rozpostarł się silny i niezliczony lud; jego zęby jak zęby lwa, a jego czeluście jakby lwicy (Szarańcza jest tu przedstawiona jako wrogi lud, mocny, dobrze uzbrojony, który ze względu na szkodliwość swoją do lwa jest porównany)

7 Moją winnicę podał na spustoszenie, a Me figowe drzewo na porąbanie; doszczętnie je obnażył i porzucił, więc jego gałązki zbielały. (Winnica to Lud Boży- Izrael)

8 Biadaj, jak dziewica przepasana worem, nad mężem swojej młodości!

9 Od domu WIEKUISTEGO odjęto ofiarę z pokarmów i zalewkę; zatem smucą się kapłani, słudzy WIEKUISTEGO.

10 Spustoszone są pola, smuci się gleba, bowiem zboże zostało poniszczone, wysechł moszcz, zginęła oliwa.

11 Biadajcie winiarze; z powodu pszenicy i jęczmienia truchlejcie oracze, bowiem zginęło żniwo pola.

12 Uschła winorośl, zwiędło figowe drzewo, granat, palma, jabłoń oraz poschły wszystkie polne drzewa; tak, odeszła radość od wszystkich ludzkich synów.

13 Kapłani! Przepaszcie się i narzekajcie! Biadajcie słudzy ołtarza! Wejdźcie do Świątyni aby nocować w worach, słudzy mojego Boga! Gdyż z Domu waszego Boga została usunięta ofiara z pokarmów i zalewka.

14 Ogłoście post, zwołajcie uroczyste zgromadzenie; do Domu WIEKUISTEGO, waszego Boga, zbierzcie starszyznę oraz wszystkich mieszkańców kraju i wołajcie do WIEKUISTEGO!

15 Biada w ten dzień! Bo bliski jest dzień WIEKUISTEGO, a nadchodzi jako pogrom od Wszechmocnego.

16 Czy nie na waszych oczach został odjęty pokarm, a z Domu naszego Boga radość i wesele?

17 Pod swoimi skibami zgniły ziarna; opustoszały spichlerze oraz zapadły się stodoły; zboże poschło.

18 Jakże jęczy bydło, błąkają się stada rogacizny, bo nie ma dla nich paszy; cierpią też trzody owiec.

19 Wołam do Ciebie, WIEKUISTY! Bo ogień pochłonął błonia pastwiska, zaś płomień podpalił wszystkie polne drzewa.

20 Ryczą do Ciebie także dzikie zwierzęta, bo wyschły strumienie wód, a żar słońca pochłonął błonia pastwiska.

Joela 2 (Na widok nadciągających świeżych mas "szarańczy"  prorok coraz mocniej i usilniej nawołuje do skruchy, która jako jedyna zbliżający się dzień sądu może odwrócić i dolę Ludu odmienić. Rzeczywiście zapowiada on w imieniu Boga rychłe ustanie klęski i powrót czasu błogosławieństwa i dobrobytu)

1 Uderzcie w surmę na Cyonie! Zagrzmijcie na Mojej świętej górze! Niech zadrżą wszyscy mieszkańcy ziemi, gdyż nadchodzi dzień WIEKUISTEGO, bo on jest bliski! (Z wysokości kapłani mają uderzać w alarm, którego przyczyną ma być nie szarańcza, ale nadejście Dnia Pańskiego). 

2 Dzień ciemności i mroku, dzień chmur i mgły! Wielki i mocny lud tak jakby świt poranny roztacza się po górach; jemu równego nie było od wieku oraz nie będzie po nim, aż do lat późnych pokoleń.

3 Przed jego obliczem chłonie ogień, a za nim pali płomień! Przed nim ziemia, jak rozkoszny ogród – a za nim jak pusty step; nic przed nim nie uchodzi!

4 Jego spojrzenie jak spojrzenie koni i pędzą jak rumaki.

5 Jak lud potężny, uszykowany do boju, skaczą po wierzchołkach gór, skrzypiąc jak wozy; trzeszcząc jak płomienie ognia, co pożerają ściernisko. 

6 Przed jego obliczem drżą narody oraz pobladły wszystkie twarze.

7 Pędzą jak rycerze, wchodzą na mury jak waleczni mężowie; każdy idzie swoją drogą i nie ustępuje ze swych ścieżek.

8 Jeden nie tłoczy się z drugim, bo każdy idzie swoją drogą; rzucają się naprzód nawet przez włócznie, a się nie łamią.

9 Snują się po mieście, biegają po murze, wchodzą do domów, jak złodzieje wciskają się przez okna. (Po zdobyciu miasta gospodarują w nim jak zwycięzcy)

10 Przed Jego obliczem drży ziemia, wstrząsają się niebiosa, zaćmiewa się słońce i księżyc, a gwiazdy powściągają swój blask.

11 Zaś WIEKUISTY podnosi Swój głos przed Swoim wojskiem; gdyż wielce potężny jest Jego obóz i potężny wykonawca Jego rozkazu. Tak, wielkim będzie dzień WIEKUISTEGO i bardzo strasznym; kto go zniesie? ( Sam Bóg groźnym zastępom towarzyszy)

12 Ale i jeszcze teraz – mówi WIEKUISTY nawróćcie się do Mnie całym swoim sercem, postem, płaczem oraz biadaniem! (I jeszcze teraz mogłaby skrucha niedolę odwołać, ale musiałaby być szczera  a nie pozorna)

13 Rozdzierajcie serce, a nie wasze szaty oraz nawróćcie się do waszego Boga, WIEKUISTEGO; bo On jest łaskawy, miłosierny, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę, a złego żałuje.

14 Kto wie, czy by się znowu nie użalił i nie zostawił za sobą błogosławieństwa – ofiary z pokarmów i zalewki dla WIEKUISTEGO, waszego Boga.

15 Uderzcie w surmę na Cyonie! Ogłoście post! Zwołajcie uroczyste zgromadzenie!

16 Zgromadźcie lud, ogłoście zbór, wezwijcie starszych, weźcie niemowlęta i dzieci; niech ze swego pokoju wyjdzie oblubieniec, a oblubienica ze swojej komnaty.

17 Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, niech wołają słudzy WIEKUISTEGO: WIEKUISTY! Zmiłuj się nad Twym ludem, nie dawaj na hańbę Twojego dziedzictwa, by nad nimi panowali poganie. Czemu narody mają mówić: Gdzie ich Bóg? (por. Ezechiela 8,16)

18 A WIEKUISTY zapłonie miłością do Swej ziemi i zmiłuje się nad Swym ludem. (Słowa w czasie przyszłym wyrażają pewność przyszłego wydarzenia, a zdaniem innych opowiada prorok skutek zapowiedzianego postu).

19 WIEKUISTY się odezwie i powie do Swego ludu: Oto Ja znowu wam poślę zboże, moszcz i oliwę, i nimi się nasycicie; nie dam was więcej na urągowisko pomiędzy narodami.

20 A tego z północy od was oddalę, zapędzę go do spieczonej i pustej ziemi; jego przednią straż do wschodniego morza, a jego tylną straż do zachodniego morza. Rozejdzie się jego zły zapach, rozniesie się jego odór – gdyż tak strasznie sobie poczynał.

21 Nie bój się ziemio, ciesz się i raduj, ponieważ WIEKUISTY dokona wielkich dzieł. (Słowa proroka do ziemi, którą skrucha Ludu od dalszych klęsk uchroniła)

22 Nie bójcie się polne zwierzęta, ponieważ się zazielenią rozległe obszary pustyni, bo drzewo przyniesie swój owoc; figowiec oraz winorośl wydadzą swoją siłę.

23 I wy, synowie Cyonu, cieszcie się i radujcie w waszym Bogu, WIEKUISTYM; gdyż ześle wam zbawienne deszcze i we właściwej porze spuści wam deszcz wczesny i późny.

24 Stodoły zapełnią się zbożem, a kadzie będą się przelewać oliwą i moszczem.

25 Tak nagrodzę wam lata, które pożarła szarańcza, żarłacz, gryzoń i Niszczyciel to Moje wielkie wojsko, które na was posłałem. ( Z liczby mnogiej ...nie wynika, że "szarańcza" przez kilka lat z rzędu nawiedzała kraj, tylko że skutki klęski przez kilka lat będą odczuwalne)

26 Będziecie jedli, posilając się i nasycając, oraz będziecie chwalić Imię waszego Boga, WIEKUISTEGO, który dokonał dla was cudów. A Mój lud nie będzie już pohańbiony na wieki.

27 I poznacie, że przebywam wśród Israela, i że Ja jestem WIEKUISTY, wasz Bóg, a innego nie ma. Bo Mój lud nie będzie już pohańbiony na wieki. (Najpiękniejszym owocem szczęścia będzie poznanie źródła, z którego szczęście to płynie)

Joela 3 (Po niezmąconej pomyślności materialnej nastąpi błogosławieństwo moralne, rozleje się mianowicie deszcz duchowy, który użyczone tylko prorokom wyższe światło poznania, powszechnym dobre całego narodu uczyni. Każdy bez wyjątku dostąpi wtedy najwyższej dojrzałości umysłowej i zamieni się w organ działalności proroczej, krzewiącej prawdę i cnotę, tak że spełni się wzniosłe życzenie, o którym niegdyś Mojżesz marzył- Liczb 11,29. Wobec przenikającego wszystkich ducha Bożego zmaleją materialne różnice , dzielące warstwy społeczne, a stanie się każdy bez względu na płeć, wiek lub stan natchnionym sługą wyższych ideałów, które słowem i czynem krzewić będzie. Tych wszystkich pogan wszakże, którzy Boga poznać nie zechcą nawiedzi straszny sąd Jego, którego nadejście przebyta właśnie klęska poprzedziła,  a po której inne groźniejsze fenomenalne oznaki nastąpią. Rękojmią ocalenia będzie wtedy nie sama zewnętrzna przynależność do ludu izraelskiego, ale szczere tylko nawrócenie się do Stwórcy, którego łaska i miłosierdzie dla każdego są dostępne).

1 Potem stanie się, że wyleję Mojego Ducha na wszelką cielesną naturę; wasi synowie i wasze córki będą prorokować; waszym starszym będą się śniły sny, a wasi młodzieńcy będą miewać widzenia. (Wyleję ducha por. Jez.32,15; 44,3. Zach12,10.)

2 W owe dni, nawet na sługi i służebnice wyleję Mojego Ducha.

3 I objawię cuda na niebie i na ziemi; krew, ogień i słupy dymu.

4 Słońce zmieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie wielki i straszny dzień WIEKUISTEGO.

5 Lecz stanie się, że ktokolwiek by wzywał Imienia WIEKUISTEGO – będzie zbawiony. Bo schronienie będzie na górze Cyon i w Jeruszalaim – jak to wypowiedział WIEKUISTY; a pośród ocalonych dla tych, których WIEKUISTY powoła. (Znajdą wtedy tylko prawdziwi czciciele Boga zbawienie w Jerozolimie, tak z pośród Izraelitów jak i pogan, którzy ciężki czas sądu przetrwali a których Bóg powoła.)

Joela 4 

1 Gdyż oto w te dni i w ten czas wrócę wygnańców Judy i Jeruszalaim.

2 Wtedy zgromadzę wszystkie ludy; sprowadzę je do doliny Josafata i tam się z nimi rozprawię o Mój lud, o Moje dziedzictwo israelskie, które rozproszyły między poganami, a Moją ziemię rozdzieliły.

3 O Mój lud los rzucali; oddawali chłopca za prostytutkę, a dziewczynkę sprzedawali za wino, by się upijać.

4 Co wy macie przeciwko Mnie – Corze, Cydonie i wszystkie okręgi Peliszów? Czy Mi płacicie za to, co wam uczyniono; czy Mi oddajecie w nagrodę? Jak najszybciej wasz postępek zwrócę na waszą głowę.

5 Przecież to wy zagrabiliście Moje srebro i złoto oraz do waszych przybytków wnieśliście Moje najpiękniejsze klejnoty.

6 Zaprzedaliście Jawańczykom synów Judy i synów Jeruszalaim, by ich oddalić od ich granic.

7 Oto wzbudzę ich z tego miejsca, do którego ich sprzedaliście oraz zwrócę wasz postępek na waszą głowę.

8 Zaprzedam waszych synów i wasze córki w ręce synów judzkich, by odsprzedali ich dalekiemu narodowi – Sabejczykom, gdyż WIEKUISTY to wypowiedział.

9 Obwołajcie to między narodami: Szykujcie się na wojnę! Rozbudźcie żołnierzy! Niech wyruszą oraz przyciągną wszyscy waleczni mężowie!

10 Przekujecie wasze lemiesze na miecze, a wasze sierpy na oszczepy! Tam też sprowadź, o WIEKUISTY, Twoich bohaterów!

11 Spieszcie się i najeżdżajcie, gromadźcie się dokoła wszystkie ludy! Tam też sprowadź, o WIEKUISTY, Twoich bohaterów.

12 Pobudzą się narody, po czym wyruszą do doliny Josefata; bo tam zasiądę, aby sądzić wszystkie narody ze wszystkich stron.

13 Zapuśćcie sierp, bowiem dojrzało żniwo! Pójdźcie, tratujcie, bo prasa jest pełna! Przelewają się kadzie, gdyż wiele jest ich niecności!

14 Tłumy przy tłumach w dolinie przeznaczenia, ponieważ w dolinie przeznaczenia bliski jest dzień WIEKUISTEGO!

15 Słońce i księżyc się zaćmiły, a gwiazdy ukryły swój blask.

16 WIEKUISTY huczy z Cyonu i z Jeruszalaim odzywa się Swoim gromem, tak, że drżą niebo i ziemia. Lecz WIEKUISTY obroną Swojego ludu, twierdzą dla synów Israela. (Por. Joela 2,11 i 3,5)

17 I poznacie, że Ja jestem WIEKUISTY, wasz Bóg, co mieszka na Cyonie, Mojej świętej górze, i że Jeruszalaim będzie święta, a cudzoziemcy już nigdy po niej nie przejdą. (Por. Joela 2,27. Będzie to miasto poświęcone tak, że żaden lud w złych zamiarach do niego nie wstąpi)

18 I stanie się w ten dzień, że góry będą się sączyć moszczem, pagórki przelewać mlekiem, a wszystkie potoki Judy wzbierać wodą; zaś źródło wytryśnie z Przybytku WIEKUISTEGO i zrosi dolinę Akacjową. (Mowa wraca do punktu wyjścia swego: Jak na zewnątrz bezpieczeństwo zapanuje, tak zakwitnie pomyślność i dobrobyt na wewnątrz. Bezwodny i posuchą wyniszczony kraj będzie obfitował w strumienie, jedno źródło zaś wypłynie u stóp świątyni, by najbardziej jałowe okolice zrosić, por. Ezech 47,1. Zach 14,8. Dolina akacjowa, Num.25,1. tu może mowa o innej, na której akacje się rozwiną)

19 Micraim zamieni się w pustkowie, a Edom obróci się w step jałowy; z powodu zawziętości do synów Judy oraz przelewu niewinnej krwi na ich ziemiach. (Przeciwnie nawiedzi posucha szczególnie ziemię  egipską, której król Szyszak świątynię zrabował, 1 Król.14,25 i ziemię Edomitów, którzy zbiegłych do kraju ich judejczyków wymordowali, por. Ob10)

20 Zaś Judea będzie na wieki zamieszkaną, a Jeruszalaim do najpóźniejszych pokoleń.

 21 Oczyszczę ich krwawą winę, jeszcze nie oczyszczoną, a WIEKUISTY zamieszka na Cyonie.