Widzenie Daniela odnośnie czasów ostatecznych ( Dan 2). Symbolika "głazu". Proroctwo o narodzeniu Pomazańca w Betlejem oraz o różdżce (odrośli) z pnia Jessego.

Patrzcie uważnie Daniela 2, 31-35 

„Otóż ty, królu, podniosłeś oczy, a tu jakiś posąg. Posąg bardzo wielki. Jego wygląd – niezwykły. Stał przed tobą. Widok posągu budził przerażenie. Jego głowa była z czystego złota, piersi i ramiona – ze srebra, brzuch i uda – z brązu, golenie – z żelaza, stopy – w części z żelaza, a w części ceramiczne. Spojrzałeś do góry, a tu od masywu górskiego odrywa się GŁAZ bez pomocy czyichś rąk i uderza ten posąg w stopy: w te z żelaza i z ceramiki, i roztrzaskuje je. Wtedy w proch się zmieniło wszystko równocześnie: żelazo i ceramika, i brąz, i srebro, i złoto. Stało się pyłem lotniejszym niż plewy na klepisku. Rozrzucił je wiatr i nic z nich nie zostało. A głaz, który uderzył w posąg, stał się ogromną górą i ogarnął całą ziemię. Takie było widzenie.”

Ciekawa rzecz, te wersety dotyczą tego samego wątku:

(Iz 41,15-16) Oto ja uczyniłem z ciebie jakby koła pojazdu służące do młócenia, koła nowe, zębate i będziesz mógł wymłócić góry, pokruszyć pagórki i zemleć je na drobny proch. Przewiejesz ich (Izraelu) i porwie ich wiatr. Wichura rozproszy ich, a ty będziesz żył szczęśliwie wśród świętych Izraela =                                                                                                     (Dan 2, 34-35) (...) od masywu górskiego odrywa się głaz bez pomocy czyichś rąk i uderza ten posąg (ostatnie królestwo świata) w stopy: w te z żelaza i z ceramiki, i roztrzaskuje je. Wtedy w proch się zmieniło wszystko równocześnie. Stało się pyłem lotniejszym niż plewy na klepisku. Rozrzucił je wiatr i nic z nich nie zostało. A GŁAZ, który uderzył w posąg, stał się ogromną górą i ogarnął całą ziemię.

Czyli w proroctwie mamy podaną wykładnię GŁAZU. Będzie to Królestwo Boże, "wykupione z niewoli", powstałe z zebrania po całym świecie zagubionych pokoleń Jakuba. Będzie to Armia Boga, która posłuży Bogu do obalenia wszystkich królestw i królów. Stanie się ogromną górą i ogarnie całą ziemię. Będzie górować nad całą ziemią.

*Zapoznaj się  także z częścią artykułu o "Synu człowieczym"  http://szukacboga.blogspot.co.uk/2015/11/daniela-7-kradziez-atrybutow-boga.html ,  z moim rozwinięciem tematu, o tym, czy to nie  Król Dawid będzie przewodził Królestwu Bożemu -Izraelowi...

Ciekawostką jest analogia głazu z ...kamykiem, którym pastuszek Dawid zabił olbrzyma Goliata... Czytajcie uważnie, bo Bóg lubi ukrywać różne informacje i symbole w różnych księgach i można wiele niesamowitych rzeczy odkryć czytając z uwagą Stary Testament.

1 Sm Walka Dawida z Goliatem  (BT)

Rozdział 17 

1 Filistyni zgromadzili swe wojska na wojnę: zebrali się w Soko, leżącym w ziemi Judy, a obóz rozbili między Soko i Azeka niedaleko od Efes-Dammim.2 Natomiast Saul i Izraelici zgromadzili się i rozłożyli obozem w Dolinie Terebintu, przygotowując się do walki z Filistynami. 3 Filistyni stali u zbocza jednej góry, po jednej stronie, Izraelici zaś na zboczu innej góry, po drugiej stronie, a oddzielała ich dolina. 4 Wtedy wystąpił z obozu filistyńskiego pewien harcownik imieniem Goliat, pochodzący z Gat. Był wysoki na sześć łokci i jedną piędź. 5 Na głowie miał hełm z brązu, ubrany zaś był w łuskowy pancerz z brązu o wadze pięciu tysięcy syklów. 6 Miał również na nogach nagolenice z brązu oraz brązowy, zakrzywiony nóż w ręku. 7 Drzewce włóczni jego było jak wał tkacki, a jej grot ważył sześćset syklów żelaza. Poprzedzał go też [giermek] niosący tarczę. 8 Stanąwszy naprzeciw, krzyknął w kierunku wojsk izraelskich te słowa: «Po co się ustawiacie w szyku bojowym? Czyż ja nie jestem Filistynem, a wy sługami Saula? Wybierzcie spośród siebie człowieka, który by przeciwko mnie wystąpił.9 Jeżeli zdoła ze mną walczyć i pokona mnie, staniemy się waszymi niewolnikami, jeżeli zaś ja zdołam go zwyciężyć, wy będziecie naszymi niewolnikami i służyć nam będziecie».10 Potem dodał Filistyn: «Oto urągałem dzisiaj wojsku izraelskiemu. Dajcie mi człowieka, będziemy z sobą walczyć». 

11 Gdy Saul i wszyscy Izraelici usłyszeli słowa Filistyna, przelękli się i przestraszyli bardzo. 12 Dawid był synem Efratejczyka, tego, który pochodził z Betlejem judzkiego, a nazywał się Jesse i miał ośmiu synów. W czasach Saula był on stary i podeszły [w latach] <pośród mężów>. 13 Trzej starsi synowie Jessego wyruszyli, udając się za Saulem na wojnę. Ci trzej synowie, którzy wyruszyli na wojnę, nosili imiona: najstarszy Eliab, drugi Abinadab, a trzeci Szamma. 14 Dawid był najmłodszy, trzej starsi wyruszyli za Saulem. 15 [Dawid] często odchodził od Saula, aby pasać owce swojego ojca w Betlejem. 16 Tymczasem Filistyn ciągle wychodził z rana i wieczorem i stawał tak przez czterdzieści dni. 17 Raz rzekł Jesse do swego syna Dawida: «Weź dla swych braci efę prażonych ziaren, dziesięć chlebów i zanieś prędko braciom do obozu! 18 Zaniesiesz też dziesięć krążków sera dowódcy oddziału, zapytasz się swych braci o powodzenie i odbierzesz ich żołd. 19 Saul jest z nimi i wszyscy Izraelici w Dolinie Terebintu i walczą z Filistynami». 

20 Wstał więc Dawid wcześnie rano, powierzając owce stróżowi, i zabrawszy [zapasy], poszedł według polecenia Jessego. Kiedy zbliżył się do obozowiska, wojsko wyruszyło na pole walki i wznosiło wojenny okrzyk. 21 Izraelici ustawili swe szyki bojowe, tak samo i Filistyni: szyk naprzeciw szyku. 22 Dawid zrzuciwszy z siebie niesiony ciężar i oddawszy go w opiekę strażnikowi taboru, pobiegł na pole walki. Gdy przybył, pozdrowił swoich braci.23 Podczas tej rozmowy z nimi wystąpił z szyków filistyńskich właśnie ów harcownik imieniem Goliat, Filistyn z Gat, i wygłaszał owe słowa. Usłyszał je Dawid. 24 Wszyscy natomiast ludzie Izraela, zobaczywszy tego człowieka, uciekali przed nim i bali się go bardzo. 25 Zawołał jeden z Izraelitów: «Czy widzieliście tego człowieka, który występuje? Występuje on po to, by urągać Izraelowi. Tego jednak, kto go pokona, król obsypie bogactwem, a córkę swą odda mu za żonę, rodzinę zaś jego uczyni wolną od danin w Izraelu». 

26 Odezwał się Dawid do stojących obok niego ludzi: «Co uczynią takiemu, który pokona tego Filistyna i odejmie hańbę od Izraela? Kto to jest ten nieobrzezany Filistyn, który urąga wojsku Boga żywego?» 27 Lud powtórzył mu te słowa na potwierdzenie, co uczynią człowiekowi, który go pokona. 28 Gdy starszy jego brat, Eliab, usłyszał, że Dawid rozmawiał z ludźmi, uniósł się gniewem na Dawida i zawołał: «Po co tu przyszedłeś? Komu zostawiłeś ową małą trzodę na pustyni? Znam ja pychę i złość twojego serca: przybyłeś tu, aby tylko przypatrzyć się walce». 29 Dawid odrzekł: «Cóż teraz uczyniłem? Wszak to było tylko słowo». 30 Oddaliwszy się od niego, skierował się gdzie indziej i wypytywał się podobnymi słowami. Odpowiedzieli mu ludzie jak poprzednio. 31 Słyszano te słowa, które wypowiedział Dawid; doniesiono Saulowi, kazał go więc przyprowadzić. 

32 Rzekł Dawid do Saula: «Niech pan mój się nie trapi! Twój sługa pójdzie stoczyć walkę z tym Filistynem». 33 Saul odpowiedział Dawidowi: «To niemożliwe, byś stawił czoło temu Filistynowi i walczył z nim. Ty jesteś jeszcze chłopcem, a on wojownikiem od młodości».34 Odrzekł Dawid Saulowi: «Kiedy sługa twój pasał owce u swojego ojca, a przyszedł lew lub niedźwiedź i porwał owcę ze stada, 35 wtedy biegłem za nim, uderzałem na niego i wyrywałem mu ją z paszczęki, a kiedy on na mnie napadał, chwytałem go za szczękę, biłem i uśmiercałem. 36 Sługa twój kładł trupem lwy i niedźwiedzie, nieobrzezany Filistyn będzie jak jeden z nich, gdyż urągał wojskom Boga żywego». 37 Powiedział jeszcze Dawid: «Pan, który wyrwał mnie z łap lwów i niedźwiedzi, wybawi mnie również z ręki tego Filistyna». Rzekł więc Saul do Dawida: «Idź, niech Pan będzie z tobą!» 

38 Saul ubrał Dawida w swoją zbroję: włożył na jego głowę hełm z brązu i opiął go pancerzem. 39 Przypiął też Dawid miecz na swą szatę i próbował chodzić, gdyż jeszcze nie nabrał wprawy. Po czym oświadczył Dawid Saulowi: «Nie potrafię się w tym poruszać, gdyż nie nabrałem wprawy». I zdjął to Dawid z siebie. 40 Wziął w ręce swój kij, wybrał sobie pięć gładkich kamieni ze strumienia, włożył je do torby pasterskiej, którą miał zamiast kieszeni, i z procą w ręce skierował się ku Filistynowi. 41 Filistyn przybliżał się coraz bardziej do Dawida, a giermek jego szedł przed nim. 42 Gdy Filistyn popatrzył i przyjrzał się Dawidowi, wzgardził nim dlatego, że był młodzieńcem, i to rudym⁴, o pięknym wyglądzie. 43 I rzekł Filistyn do Dawida: «Czyż jestem psem, że przychodzisz do mnie z kijem?» Złorzeczył Filistyn Dawidowi [przyzywając na pomoc] swoich bogów. 44 Filistyn zawołał do Dawida: «Zbliż się tylko do mnie, a ciało twoje oddam ptakom powietrznym i dzikim zwierzętom». 45 Dawid odrzekł Filistynowi: «Ty idziesz na mnie z mieczem, dzidą i zakrzywionym nożem, ja zaś idę na ciebie w imię Pana Zastępów, Boga wojsk izraelskich, którym urągałeś. 46 Dziś właśnie odda cię Pan w moją rękę, pokonam cię i utnę ci głowę. Dziś oddam trupy wojsk filistyńskich na żer ptactwu powietrznemu i dzikim zwierzętom: niech się przekona cały świat, że Bóg jest w Izraelu. 47 Niech wiedzą wszyscy zebrani, że nie mieczem ani dzidą Pan ocala. Ponieważ jest to wojna Pana,  On więc odda was w nasze ręce». 

48 I oto, gdy wstał Filistyn, szedł i zbliżał się coraz bardziej ku Dawidowi, Dawid również pobiegł szybko na pole walki naprzeciw Filistyna. 49 Potem sięgnął Dawid do torby pasterskiej i wyjąwszy z niej kamień, wypuścił go z procy, trafiając Filistyna w czoło, tak że kamień utkwił w czole i Filistyn upadł twarzą na ziemię. 50 Tak to Dawid odniósł zwycięstwo nad Filistynem procą i kamieniem; trafił Filistyna i zabił go, nie mając w ręku miecza. 51 Dawid podbiegł i stanął nad Filistynem, chwycił jego miecz, i dobywszy z pochwy, dobił go; odrąbał mu głowę. Gdy spostrzegli Filistyni, że ich wojownik zginął, rzucili się do ucieczki. 52 Powstali mężowie Izraela i Judy, wydali okrzyk wojenny i ścigali Filistynów aż do Gat i bram Ekronu; a trupy filistyńskie leżały na drodze z Szaaraim aż do Gat i Ekronu.53 Izraelici wracając potem z pościgu za Filistynami, złupili ich obóz. 54 Dawid zaś zabrał głowę Filistyna i przeniósł ją do Jerozolimy, a zbroję umieścił w przybytku. 

55 Gdy Saul zauważył Dawida wychodzącego do walki z Filistynem, zapytał Abnera, dowódcy wojska: «Czyim synem jest ten chłopiec Abnerze?» Abner odrzekł: «Na życie twej duszy, królu, nie wiem». 56 Król dał rozkaz: «Masz się dowiedzieć, czyim synem jest ten młodzieniec». 57 Kiedy Dawid wrócił po zabiciu Filistyna, wziął go Abner i przedstawił Saulowi. W ręce niósł on głowę Filistyna. 58 I zapytał go Saul: «Czyim jesteś synem, młodzieńcze?» Dawid odrzekł: «Jestem synem sługi twego, Jessego z Betlejem».

xxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Piękna historia, prawda? Widzicie, nie musimy się bać naszych wrogów jeśli Bóg jest z nami! 

Zwróciłam uwagę, jak Bóg wyróżnił Dawida, skromnego nieznanego nikomu pasterza owiec! Zwróciłam również uwagę, że Dawid, syn Jessego, urodził się w Betlejem.

A co nam mówi Proroctwo o urodzeniu Pomazańca  w Betlejem z Księgi Micheasza 5?

Mich 5 1 Ty Betlejem, domu Efrathy, jesteś zbyt małe, aby się liczyć wśród tysięcy Judy. Z ciebie jednak mi wyjdzie ten, który będzie władcą w Izraelu; jego narodzenie* od początku, od dni wieczności.                        

* "pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności" świadczyłyby o odwiecznym pochodzeniu Mesjasza, lecz hebr. może też znaczyć: "pochodzenie Jego od dawna, od najdawniejszych czasów", co wskazywałoby wtedy po raz kolejny w mych badaniach na rzeczywistego Króla Dawida. Znaczyłoby to, że Bóg wzbudzi nam Dawida na Króla- Pomazańca przy końcu dni.                                                                                                                         

* Zamiast narodzenie może być dosłownie "wyjście", gr EXODOS. Znaczenie "rozwiązanie, poród" poświadczone jest dla tego słowa w literat. greckiej, np. Arystotelesa.

2 Dlatego wyznaczy im czas, aż przyjdzie pora porodu tej, która ma urodzić*. Wtedy wrócą pozostali z ich braci do synów Izraela.

* Izajasza 66  6 Wznosi się wrzawa nad miastem i krzyk ze świątyni. Słychać głos Pana, wymierzającego zapłatę sprzeciwiającym się Mu. 7 Zanim poczuła (Jeruzalem) bóle porodowe, powiła; zanim nadeszły porodowe cierpienia, niemowlę przyszło na świat. Narodził się mężczyzna. 8 Kto słyszał o czymś takim? Kto coś takiego oglądał? Czy ziemia rodzi w bólach tylko jednego dnia? Czy cały naród rodzi się w jednej chwili? A właśnie Syjon tylko raz poczuł bóle porodowe i naraz powił swoje dzieci.

3 I powstanie, da się poznać i z mocą Pana będzie paść swoją owczarnię*. I żyć będą w chwale Pana, swojego Boga, bo teraz zostanie wywyższony aż po krańce ziemi. 4 I będzie to czas pokoju. 

Król Dawid bardzo dbał o swoją owczarnię, kiedy był zwykłym pastuszkiem. Przykładał się rzetelnie i wiernie do powierzonych mu zadań. Bóg Izraela go wywyższył i powierzył mu  pieczę nad całym narodem i walkę o jego bezpieczeństwo i zaprowadzanie Prawa Bożego wśród narodów. Bóg zostanie wywyższony aż po krańce ziemi, dopiero kiedy przyszłe "narodzone w jednym dniu" Królestwo Izraela, chłopczyk - zaprowadzi porządek na całym świecie  i dopiero wtedy nastanie pokój na całej ziemi. 

Znowu o okresie pokoju na ziemi mówi kolejne proroctwo. Mówi także o Pomazańcu pochodzącym od Jessaja (Isaja). Według chrześcijan zapowiadanym potomkiem jest Chrystus. 

 (Sept)  Izajasza 11 1 Wyrośnie młody pęd z pnia Jessaja, kwiat się rozwinie z tego korzenia. Osiądzie na nim duch Boga: duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i pobożności. Napełni go duch bojaźni Bożej. Nie będzie wydawał wyroków według domniemań ani karcił według pogłosek, ale przyzna człowiekowi prostemu prawo do sądu, rozsądzi w kraju sprawy upokorzonych. Ugodzi krainę słowem ust swoich, tchnieniem swoich warg zgładzi bezbożnego. Swoje biodra będzie opasywał sprawiedliwością, a swoje żebra ogrzewał prawdą. 

6 Wilk będzie się pasł razem z owcą na połoninach; pantera będzie się paść razem z koźlęciem; cielę, byk i lew paść się będą razem na tej samej hali, a małe dziecko będzie je prowadzić. Krowa i niedźwiedź razem będą wypasane, a ich młode razem przebywać będą; lew i wół wspólnie będą jeść plewy. Raczkujące niemowlę wsunie rączkę do nory żmij i do legowiska młodych kobr. Przestaną źle postępować, nie będą mogli na mojej świętej górze zgładzić kogokolwiek, cała bowiem zamieszkana ziemia napełni się poznaniem Boga jak wodą, która dąży do napełniania morza. 

10 W owym dniu pień Jessaja powstanie, aby władać narodami; w nim narody będą pokładać nadzieję; miejsce jego odpoczynku będzie sławne. Owego dnia  Pan znowu okaże potęgę swego ramienia, aby pobudzić do gorliwości tę ocalałą resztę ludu, pozostawioną gdzieś u Asyryjczyków, w Egipcie, w Babilonii, w Etiopii, u Elamitów, gdzieś tam gdzie wchodzi słońce, czy w Arabii. (12) Podniesie do góry znak przeciw narodom i pozbiera pogubionych z Izraela, z czterech krańców ziemi zgarnie w jedną gromadę rozproszonych z Judy.  (13) Usunięta zostanie zazdrość Efraima. (14) Na statkach obcoplemieńców popłyną morzem w różne strony, a równocześnie ograbią tych, co mieszkają na wschodzie oraz Idumeę. (15) Pan opustoszy morze Egiptu, przy użyciu gwałtownego wichru położy swą rękę na jego rzece i uderzy na siedem jej ujść, tak że można będzie przejść ją w sandałach. (16) Mojemu ocalałemu w Egipcie ludowi otworzy się droga i Izraelowi dane będzie to samo, co ongiś, gdy wychodził z Egiptu.

Mamy tutaj opis Przyjścia Pomazańca oraz Powrotu Izraela do swojej ojczyzny. Czy "pień Jessaja" to Król Dawid pochodzący z dawnych dni?... 

Przypomnę z wcześniejszego postu psalm Dawida 

Psalm 21 (20) Septuaginta

2 Panie, król może być szczęśliwy dzięki Twojej potędze, może cieszyć się bardzo bezpieczeństwem, które mu zapewniasz.

3 Spełniłeś mu pragnienie jego duszy i nie zlekceważyłeś prośby jego warg.

4. Udzielasz mu życzliwego błogosławieństwa, nim poprosi; na jego głowę włożyłeś koronę z bezcennych kamieni.

5. Prosił Ciebie o życie i dałeś mu: MNOGOŚĆ DNI NA WIEKI WIEKÓW.

6. WIELKA JEST JEGO CHWAŁA dzięki wybawieniu danemu przez Ciebie, ozdabiasz go przepychem i okazałością.

7 Jemu bowiem dajesz błogosławieństwo NA WIEKI WIEKÓW, napełniasz go radością Twojej obecności.

8 A ponieważ król opiera swe nadzieje na Panu, dzięki miłosierdziu Najwyższego zostanie nieporuszony (się nie zachwieje).

9 Niech natkną się na twą rękę wszyscy Twoi wrogowie, niech ramię Twoje dosięgnie wszystkich, którzy cię nienawidzą.

10 Zrób z nich, GDY PRZYBĘDZIESZ, jakby piec ogniem rozpalony. Pan swoim gniewem doprowadzi do zamętu wśród nich i ogień ich strawi.

11 Owoc z nich zrodzony usuń z ziemi, ich nasienie – spośród synów ludzkich.

12 Knuli bowiem zło przeciw Tobie, OBMYŚLILI PLAN, KTÓREGO SPEŁNIĆ NIE BĘDĄ MOGLI.

13 Ty zmusisz ich do odwrotu. WYDASZ ICH OCALONYM PRZEZ CIEBIE.

14 Powstań, Panie, ze swą potęgą; my zwycięstwa Twej mocy opiewać będziemy śpiewem i grą na strunach.

(Sept) Ezechiela 34, 11 “Tak mówi Pan: Ja sam będę szukał swoich owiec, ja sam będę nad nimi czuwał. Jak pasterz, stojąc pośrodku, przegląda uważnie swoją trzodę, kiedy we mgle lub w burzy owce mu się rozeszły, tak ja będę szukał moich owiec. Przyprowadzę je z wszystkich miejsc, dokąd się oddaliły w dniu ciemnym od mgieł i burzy. 13 Wyprowadzę je spośród różnych narodów, zbiorę razem spośród różnych krain i przyprowadzę z powrotem na ich tereny. Paść je będę na górach Izraela, w dolinach i na całym nadającym się do zamieszkania obszarze tego kraju. (…)

23 “Postawię nad nimi jednego pasterza: mego sługę Dawida. On będzie je pasł, on będzie ich pasterzem. 24 Ja Pan, będę dla nich Bogiem, a Dawid przewodnikiem między nimi- ja Pan tak rzekłem. 25 Zawrę z tym Dawidem przymierze pokoju. Usunę drapieżne bestie z kraju, tak że owce będą bezpiecznie przebywać na polach i nocą spoczywać wśród drzew.”

Wspaniale się uzupełniają te wersety. Zauważyłam, że Bóg misternie schował Swój Plan w proroctwach i żeby złożyć z tego logiczne i całkowite etapy tego planu trzeba ich szukać w różnych częściach Proroków. Kiedy kończy nam się nić w jednym znajdujemy kolejną w drugim fragmencie; i komu Bóg otworzy umysł na poznanie oraz kto cierpliwy i bystry ten jest w stanie utkać niesamowicie spójne elementy tego Projektu. 

Chwalmy Boga za Jego kunszt, przebiegłość i niezgłębioną mądrość w zaprojektowaniu całego przedsięwzięcia, jakie będzie miało miejsce przy końcu dni, oraz za doskonałe ukrycie tego tekstu pośród Ksiąg Prorockich i dziękujmy Mu, że pozwolił nam odkrywać te tajemnice. 

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

I jeszcze taka ciekawostka. Wygląda to na potwierdzenie zaprezentowanej tu koncepcji symboliki GŁAZU jako Armii Królestwa Izraela złożonego z zebranych "owiec", znalezione w Ks. Henocha przez Brain Breakera...

Hen 90:9 Zobaczyłem, że jagniętom wyrosły rogi, ale kruki zrzuciły z nich te rogi. Zobaczyłem jak na jednym z tych baranów urósł wielki róg i jak otworzyły się im oczy. 

10 Wejrzał na nich i otworzyły im się oczy. Przywołał barany. Ujrzały go barany i wszystkie zbiegły się do niego. Pomimo to wszystkie orły, sępy, kruki i kanie nadal rozrywały owce na kawałki, zlatywały na nie i pożerały. Owce milczały, ale barany narzekały i krzyczały. 

12 Kruki walczyły i toczyły bój z baranem. Chciały zerwać mu róg, ale nie dały mu rady. 

13 Widziałem, jak przyszli pasterze, orły, sępy i kanie i nawoływały kruków, aby zmiażdżyły róg barana. I toczyły z nim bój i walczyły i on walczył z nimi i wołał, żeby jego pomoc mogła przyjść do niego. 

14 Zobaczyłem, jak przyszedł ten, który spisał imiona pasterzy i przyniósł [je] przed Pana owiec i wspomógł tego barana, wybawił go i pokazał mu wszystko. 

15 Zobaczyłem, jak rozgniewany Pan owiec przyszedł do nich i wszyscy, którzy go ujrzeli, zbiegli. 

16 Wszystkie orły, sępy, kruki i kanie zgromadziły się zabierając ze sobą wszystkie dzikie owce. Zebrali się razem, aby wspólnymi siłami zmiażdżyć róg barana. 

17 Spojrzałem na tego człowieka, który trzymał księgę i z rozkazu Pana otworzył księgę zabójstw popełnionych przez ostatnich dwunastu pasterzy i pokazał Panu owiec, że zabili oni więcej owiec, niż ich poprzednicy. 

18 Zobaczyłem, jak Pan owiec podszedł do nich, wziął do ręki laskę gniewu i uderzył nią o ziemię. Ziemia się rozstąpiła i wszystkie zwierzęta oraz ptaki nieba odstąpiły od owiec, pogrążyły się w ziemi, ta nad nimi zamknęła się. 

19 Zobaczyłem, jak dano owcom wielki miecz i owce wyruszyły przeciwko wszystkim dzikim zwierzętom, żeby je pozabijać, a wszystkie zwierzęta i ptaki nieba uciekły przed nimi. 

20 Widziałem, jak ustawiono na miłej ziemi tron i zasiadł na nim Pan owiec. Wzięto wszystkie zapieczętowane księgi i otworzono przed Panem owiec.