Izrael czy Jakub?

Post napisany przez ŁYSEGO.

Wracając jeszcze raz do IZRAELA to jak na razie jest mi trudno sobie wyobrazić, aby fałszerze Starego Testamentu, jeśli tacy byli, mogli Wszechmocnemu Bogu, w Jego usta, włożyć bluźniercze słowa: “Tak mówi Bóg Izraela”, a takich wypowiedzi Boga Wszechmocnego znajdujemy ogrom w Starym Testamencie, OCZYWIŚCIE zakładając przy tym, że Izrael jest bluźnierczym słowem tak jak to się przedstawia w różnych materiałach, na które powołuje się rozemocjonowany Mikołaj.

Można od razu na wstępie tutaj zaznaczyć, że etymologia imienia Israel oznacza (sara = walczyć, el = Bóg) tak jak tłumaczy to przypis z Biblii Poznańskiej, a na przykład Biblia Tysiąclecia w przypisie ukazuje, że Izrael oznacza "BÓG WALCZY".

W Wiki znajdujemy takie wyjaśnienia słowa Izrael:

" Nazwa Izrael pochodzi z Biblii Starego Testamentu i oznacza "ten, który walczy (razem) z Bogiem". Takie imię otrzymał patriarcha Jakub.

Niektórzy komentatorzy są odmiennego zdania jeśli chodzi o sens znaczenia tego słowa. Niektórzy mówią, że słowo "Izrael" pochodzi od czasownika "śarar" i oznacza: "Bóg zasad" albo "Bóg osądzający".

Jeszcze inni tłumaczą to słowo jako "książę (mocny przed) u Boga" lub "walczący".

Z potomków Jakuba powstał biblijny naród, nazywany powszechnie Izraelczykami lub "Dziećmi Izraela".

Pierwsze historyczne użycia słowa "Izrael" pochodzi ze Steli Merenptaha, datowanej na okres 1224 - 1208 p.n.e.

Współczesne państwo Izrael (Medinat Yisrael) jest powszechnie nazywane "Eretz Israel" (Ziemia Izraela). W pierwszych dniach niepodległości rząd używał słowa "Izrael" w odniesieniu do mieszkańców nowego państwa. Formalnie nazwy państwa po raz pierwszy użył minister spraw zagranicznych Mosze Szarett."

Także na tym chociażby przykładzie widzimy, że to jak rozumiemy słowo IZRAEL zależy od ŹRÓDŁA z jakiego korzystamy!!! Różni komentatorzy mają ODMIENNE ZDANIA NA TEN TEMAT, więc warto o tym pamiętać zanim w jakiejś sprawie podejmiemy ostateczne decyzje czy przyjmiemy jakieś opinie jako "PEWNIKI".

Z powyższych definicji nie wynika, żeby w takim znaczeniu słowo Izrael było bluźnierstwem wymierzonym przeciwko Bogu.

Ale dla odmiany przyjmijmy, że teoria, którą na blogu Moniki i Braina Breakera ROZGŁASZA podniecony świeżym odkryciem Mikołaj jest prawdziwa, a mianowicie że:

ISRAEL, inaczej IS-RA-EL

IS - ISIS (satanistyczna bogini)

RA - wiadomo, egipski bóg słońca

EL - określenie Saturna aka Elohim aka Pan itd.

...to co wtedy? Czy to jest w ogóle możliwe?

Oczywiście również NIE ZAKŁADAM na STO PROCENT, że to nie jest NIEMOŻLIWE, bo wiele razy w życiu  coś, co uważałem za pewnik okazało się kłamstwem, więc należy wszystko brać pod uwagę!!!

 Być może tak jest, że FAKTYCZNIE TŁUMACZE RÓŻNYCH PRZEKŁADÓW BIBLIJNYCH ŁĄCZNIE Z SEPTUAGINTĄ włożyli to “bluźnierstwo” w usta Boga, ale BYŁOBY TO MOŻLIWE TYLKO W JEDNYM PRZYPADKU:

Gdyby Bóg im na to pozwolił! W przeciwnym razie jest to niemożliwe.

A wszyscy wiemy, że Bóg Wszechmocny pozwolił czy dopuścił z jakichś względów do wielu rzeczy, (dopuścił do powstania Nowego Testamentu i historii jezusa baala przedstawionych w różnych ewangeliach, I DO POŁĄCZENIA TEJ HISTORII o jezusie baalu, jako Jego synu, Z JEGO PRAWEM, PROROCTWAMI I KSIĘGAMI HISTORYCZNYMI, tworzących współczesną biblię, na dodatek zwaną “Słowem Bożym”.)

I tutaj chcę się podzielić SWOJĄ MYŚLĄ, o której wspomniałem, a nikt tego tematu nie poruszył.

Jak wszyscy dobrze wiemy wnukiem Abrahama, a synem Izaaka, był JAKUB. I odkąd zaczyna się sprawozdanie z życia Jakuba to aż do momentu tej dziwnej WALKI Z “ANIOŁEM” cały czas czytamy o Jakubie, a i sam Bóg Wszechmocny, Bóg Abrahama i Izaaka również zwraca się do niego “Jakubie”, chociaż, żeby być precyzyjnym to sprawozdanie z 31 rozdziału księgi Rodzaju mówi, że był to anioł Boga, a nie SAM BÓG, ale jest oczywiste, że ten anioł był reprezentantem Boga, więc to jest to samo jak gdyby sam Bóg tak się do Jakuba odezwał. Ale ostatecznie dochodzimy do bardzo dziwnej historii, która dla wielu biblistów i czytających biblię jest bardzo niezrozumiała. O co chodzi?

A więc w pewnym momencie następuje TROCHĘ DZIWNA walka Jakuba z jakimś aniołem. ALE UWAGA!!! Czy na pewno aniołem BOGA?

Angielskie Septuaginty NIE MÓWIĄ WCALE O ANIELE, ale o jakimś człowieku (mężczyźnie), który walczy z Jakubem. Znajdujemy to w następnym rozdziale 32. Jak to możliwe, że w tym miejscu użyto we wszystkich Septuagintach słowo “MAN” - człowiek, mężczyzna, a nie “ANGEL” - anioł, SKORO BYŁ TO ANIOŁ? A skoro tak to dlaczego wszyscy w wyjaśnieniach czy nagłówkach piszą o aniele, ale w tłumaczonych wersetach ze sprawozdania piszą “KTOŚ”?

Sprawdźcie sami, że Biblia Tysiąclecia w nagłówku informuje o walce Jakuba z aniołem, ALE W SPRAWOZDANIU BIBLIJNYM NIE CZYTAMY, że to anioł zmaga się z Jakubem, ale “KTOŚ” się z nim zmaga...

To samo jest w Biblii Poznańskiej. To samo jest w Biblii Warszawsko-Praskiej. Nowa Biblia Gdańska również mówi o jakimś “KTOSIU”, a nie aniele. Natomiast Biblia Warszawska jest bliższa angielskim Septuagintom bo tak tłumaczy ten fragment: “ Jakub zaś pozostał sam. I mocował się z nim pewien mąż aż do wzejścia zorzy.”

Oczywiście ktoś powie, że sam kontekst tej walki i całej tej historii wskazuje na anioła, no bo w końcu sam Jakub ostatecznie przyznaje, że WIDZIAŁ (oglądał) BOGA TWARZĄ W TWARZ, więc dobrze wiedział, że nie walczył z jakimś zwykłym mężczyzną czy człowiekiem, a z jakąś nadludzką istotą, niemniej cała ta historia jest trochę dziwna. Sama Biblia Tysiąclecia w przypisie podaje: "Inni tłum.: "z istotą nadludzką".

Mnie się nasuwają następujące pytania:

Niby dlaczego wierny i oddany Bogu sługa Jakub miałby walczyć z Bogiem lub z Jego aniołem gdyby oczywiście to był anioł Boży???

Jaki jest tego tak naprawdę sens??? Również dla mnie dziwne jest, że w wielu przekładach biblijnych walka ta trwa aż do wschodu “JUTRZENKI”, nie krócej nie dłużej, a sama ta postać walcząca z Jakubem w pewnym momencie woła do niego: “Puść mnie, bo już wschodzi zorza!”.

Czy to też nie jest dziwne, że ta istota (kimkolwiek była) w jakiś dziwny sposób bała się jutrzenki (zorzy), bo wręcz BŁAGA JAKUBA, aby ją puścił, bo już wschodzi zorza? Wszyscy wiemy z czym, czy bardziej kim, kojarzy się sama nazwa jutrzenka - oczywiście kojarzy się z samym szatanem i jezusem baalem. Nie wiem oczywiście czy w tej historii można znaleźć jakieś powiązania z tymi postaciami i czy to w ogóle ma sens, aby tak łączyć tę historię, ale i nie wykluczam tego, bo:

Dlaczego Jakub miał tak ciężko walczyć o błogosławieństwo Boga, skoro WCZEŚNIEJ SAM BÓG GO ZAPEWNIAŁ O SWOIM BŁOGOSŁAWIEŃSTWIE WIELOKROTNIE, a także BŁOGOSŁAWIŁ JEMU NA KAŻDYM KROKU W JEGO CODZIENNYM ŻYCIU, o czym czytamy zanim ta cała historia, "dziwna historia" się wydarzyła? Jakub miał żony i dzieci, posiadł ogromny dobytek dzięki Bożemu błogosławieństwu i pomocy, bo gdyby nie sam Bóg, to teść Jakuba, Laban, pozostawiłby swojego zięcia bez niczego, a więc ogólnie widzimy tutaj wszelkie przejawy OPIEKI BOGA NAD JAKUBEM, a tu nagle historia, która nam ukazuje jakoby Jakub miał o to błogosławieństwo CIĘŻKO WALCZYĆ, a na dodatek PRZYPŁACIĆ TO KALECTWEM (bo w końcu efektem tej całej walki było porażenie stawu biodrowego Jakuba i jego utykanie!) Czyli reasumując niby dlaczego JAKUB MIAŁ WALCZYĆ Z BOGIEM O COŚ CO DO TEJ PORY MIAŁ, CZYM SIĘ CIESZYŁ I Z CZEGO ODNOSIŁ NAMACALNE FIZYCZNE KORZYŚCI? I dlaczego ten sam Bóg czy Jego anioł miałby wyrządzać krzywdę Jakubowi skoro ta cała historia MA NAM PRZEDSTAWIAĆ JAKUBA W POZYTYWNYM ŚWIETLE? Czy Bóg tak postępuje ze swoimi sługami?

Poza tym KTO o zdrowym umyśle WALCZYŁBY Z BOGIEM i do tego jak donosi to dziwne sprawozdanie WYGRAŁBY Z BOGIEM, inaczej zwyciężyłby Boga??? Czy to też nie brzmi dość dziwnie? Czy nie brzmi to nieco bluźnierczo? Oczywiście KRK tłumaczy tą historię w następujący sposób:

" Patriarcha tutaj swą wytrwałością niejako zmusza Boga do błogosławieństwa. W ujęciu Ojców Kościoła jest to typ walki duchowej uwieńczonej zwycięstwem."

Niemniej dla mnie takie tłumaczenie jest MOCNO NACIĄGANE i jakoś nie pasuje mi ani do Boga, ani do żadnego sługi Bożego.  Jakie jest wasze zdanie na ten temat?

W innych sprawozdaniach biblijnych gdy jakiemuś słudze Boga objawia się anioł Boży, to zawsze i wyraźnie jest tam napisane, ŻE JEST TO ANIOŁ BOŻY:

" Ale Bóg usłyszał jęk chłopca i Anioł Boży zawołał na Hagar z nieba",

" Anioł Boży, który szedł na przedzie wojsk izraelskich, zmienił miejsce i szedł na ich tyłach.",

" A Bóg wysłuchał głosu Manoacha: Anioł Boży przyszedł jeszcze raz do tej kobiety",

"Anioł Pana ukazał się owej kobiecie mówiąc jej: Otoś teraz niepłodna i nie rodziłaś, ale poczniesz i porodzisz syna",

" Odtąd nie ukazał się już więcej Anioł Pana Manoachowi i jego żonie. Wówczas poznał Manoach, że to był Anioł Pana.", itd.

Co jeszcze jest NIEZMIERNIE INTERESUJĄCE to to, że po całej tej dziwnej historii  i zmianie imienia Jakuba na Izrael, WIELE LAT POTEM, gdy Jakub szedł do Egiptu do swojego syna, Józefa, objawia się mu sam Wszechmocny Bóg i jak się do niego zwraca???

Księga Rodzaju 46 rozdział:

" Bóg zaś w widzeniu nocnym tak odezwał się do Izraela: «Jakubie, Jakubie!» A gdy on odpowiedział: «Oto jestem», rzekł do niego: «Jam jest Bóg, Bóg ojca twego. Idź bez obawy do Egiptu, gdyż uczynię cię tam wielkim narodem. Ja pójdę tam z tobą i Ja stamtąd cię wyprowadzę, a Józef zamknie ci oczy». Potem Jakub wyruszył z Beer-Szeby."

http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=46

To dlaczego w takim razie jeśliby BÓG WSZECHMOCNY ZMIENIŁ IMIĘ JAKUBA NA IZRAEL TO POTEM SAM WIELE LAT PÓŹNIEJ OSOBIŚCIE DO NIEGO ZWRACA SIĘ JAKUBIE??? Czy coś takiego miało wcześniej miejsce?

Również Septuaginta tak samo ukazuje to wydarzenie: "Then  God  said  to  Israel  in  a  vision  of  the night  (when  he  had  said,  “Iakob,  Iakob,”  and  he had said, “What is it?”)

Z historii znamy, że wcześniej Bóg zmienił imię Abrama na Abraham. Kiedy to nastąpiło to zawsze potem Bóg już zwracał się do niego Abrahamie, a nie Abramie. I zawsze potem następne sprawozdania dotyczące Abrahama zawsze używały tego imienia, a nie jego starego imienia Abram. Możecie to sami sprawdzić. Podobnie było z Sarą, żoną Abrahama, której również Bóg zmienił imię. Tak samo ona zawsze była już Sarą, a nie Saraj. Myślę, że to jest bardzo ciekawa myśl.

Zobaczmy, że trochę brakuje tutaj jeśli chodzi o Jakuba (Izraela) pewnej stałości i niezmienności we wszystkich następnych sprawozdaniach, które rozciągają się na cały Stary Testament. Nawet przed chwilą przeze mnie cytowanym wersecie czytamy: " Bóg zaś w widzeniu nocnym tak odezwał się do Izraela: «Jakubie, Jakubie!" Czy to nie przypominałoby sytuacji w której o dziadku Jakuba, Abrahamie czytalibyśmy tak po tym jak sam Bóg zamienił jego imię Abram na Abraham:

 "A potem tak rzekł Bóg do Abrama: "Abrahamie, Abrahamie..."?

Chyba trochę to wszystko nie ma zbyt wielkiego sensu. I można powiedzieć, że z Jakubem i jego imieniem Izrael następuje pewnego rodzaju bałagan rozciągający się na wiele ksiąg ST. Można powiedzieć, że Izrael i Jakub występują ZAMIENNIE przez wszystkie historyczne i prorockie księgi, chociaż Izrael znacznie przeważa nad Jakubem. Takiego problemu nie ma z żadną inną postacią, łącznie z Abrahamem i Izaakiem, czyli dziadkiem i ojcem Jakuba (Izraela), czyli PATRIARCHAMI WYBRANEGO PRZEZ BOGA NARODU.

Czyli reasumując może jest coś na rzeczy jeśli chodzi o imię Izrael. Tego nie można wykluczyć tym bardziej, że nadanie tego imienia wiąże się raczej z dziwnymi okolicznościami, które miały miejsce (jeśli miały naprawdę miejsce), a opisane zostały w księdze Rodzaju. Ciekawy jestem waszych opinii na ten temat. Razem możemy na pewno dojść do ciekawych wniosków, ale na pewno warto unikać jakichś euforii, zbędnego podniecania się, opierania się na jakichś źródłach jakby te źródła SAME W SOBIE OD RAZU MIAŁY JAKIEŚ BOSKIE NATCHNIENIE i były jakąś absolutną PRAWDĄ nie do podważenia. Warto je sprawdzać, ale na pewno warto również badać kto jest autorem danych informacji, kto stoi za tym źródłem.

Jak wam się nasuną jakieś ciekawe myśli to piszcie w komentarzach. Jak mi się nasunie jeszcze coś ciekawego na ten temat to również dam znać.