Czy Jezus Chrystus to Lucyfer?

Lucyfer po łacinie "niosący światłość". W starożytnym Rzymie termin ten stosowany był do określenia Gwiazdy Porannej, czyli planety Wenus widocznej nad horyzontem przed wschodem Słońca. Słowo było dosłownym tłumaczeniem greckich eosphoros (eώσφορος) – "niosący świt" lub phosphoros (Φώσφορος) – "niosący światło".

W nomenklaturze chrześcijańskiej imię to pojawiło się najprawdopodobniej po raz pierwszy w łacińskim przekładzie Biblii dokonanym pod koniec IV w. n.e. przez św. Hieronima ze Strydonu, zwanym Wulgatą. 

Znajduje się ono w Księdze Izajasza 14,12. W oryginalnym tekście hebrajskim występuje ono jako helel ben-szachar (הילל בן שחר po hebrajsku). Helel oznacza planetę Wenus, zaś ben-szachar to świetlisty syn poranka.

1.    GWIAZDA PORANNA.

„Ja Jezus (...)Jam jest Gwiazda świecąca, poranna”. (Apok 22:16).

„Gdzie byłeś, gdy zakładałem ziemię (...) Gdy gwiazdy poranne chórem radośnie sie odezwały i okrzyk wydali wszyscy synowie Boży?” (Hi 38,7).

Jezus jest nazywany Synem Bożym 27 razy w Nowym Testamencie.

Zobacz, kto jeszcze się pojawia, kiedy zostają wezwane Gwiazdy Poranne, żeby wstawić się przed Bogiem:

Otóż zdarzyło się pewnego dnia, że przybyli synowie Boży, aby się stawić przed Panem, a wśród nich przybył też i szatan (Hi 1,6).

O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów!

A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy.

Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym.

A oto strącony jesteś do krainy umarłych, na samo dno przepaści (Izajasza 14, 12-15). 

Izajasza 14:12–15 było uważane za odniesienie do szatana, który jest upadłym aniołem, także nazywanym Lucyferem. Ma ono związek z pojawianiem się i znikaniem porannej gwiazdy: Wenus.

Werset "O light-bringer, Helel ben Shacḥar” został przetłumaczony w Wulgacie jako „Lucyfer, syn jutrzenki” i zostało to tak zachowane od najwcześniejszych tłumaczeń Biblii (wikipedia).

Hebrajskie słowo ‘shachar” znaczy DZIEŃ / ŚWIT / DZIEŃ WIOSNY.

„Lud, pogrążony w mroku, ujrzał światłość wielką, i tym, którzy siedzieli w krainie i cieniu śmierci, rozbłysła jasność” (Mat 4,16).

2.    NIOSĄCY ŚWIATŁO.

Mamy więc słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone, a wy dobrze czynicie, trzymając się go (Jezusa) niby pochodni, świecącej w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i nie wzejdzie jutrzenka w waszych sercach (2P1,19).

3.    ŚWIECĄCY.    GWIAZDA ŚWIECĄCA.

I został przemieniony przed nimi, i zajaśniało oblicze jego (Jezusa) jak słońce, a szaty jego stały się białe jak światło (Mat 11,2).

Hebrajskie słowo ‘serpent’ to ‘nachash’; kiedy je tłumaczymy jako przymiotnik a nie rzeczownik, znaczy ‘świecący’. Serpent jako rzeczownik znaczy WĄŻ.  

Czyżby Jezus przyznawał się, że jest Wężem?

I jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syn Człowieczy, Aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. (Jana 3, 14-15).

Jezus odnosi się do wydarzenia w czasie wyprowadzania Ludu przez Mojżesza:

 I rzekł Pan do Mojżesza: Zrób sobie węża i osadź go na drzewcu. I stanie się, że każdy ukąszony, który spojrzy na niego, będzie żył. I zrobił Mojżesz miedzianego węża, i osadził go na drzewcu. A jeśli wąż ukąsił człowieka, a ten spojrzał na miedzianego węża, pozostawał przy życiu (Liczb 21,9).

DRZEWO POZNANIA DOBRA I ZŁA.

Czy spożycie owocu z Drzewa Poznania Dobra i Zła reprezentuje tak naprawdę przyjęcie i akceptację innego boga w miejsce Boga Stworzyciela?

Ale jeżeli zapomnisz Pana, Boga twego, i pójdziesz za innymi bogami, będziesz im służył i oddawał im pokłon, to oświadczam wam, że niechybnie zginiecie (Pwt 8,19). 

Kiedy wąż okłamał Ewę w ogrodzie Eden?

„Na to rzekł wąż do kobiety: Na pewno nie umrzecie” (Rdz 3,14).

Porównaj z:

A kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki. Czy wierzysz w to? (Jana 11,26).

Adam i Ewa tuż po akcie nieposłuszeństwa względem Boga zauważyli, że są nadzy.

A on (Adam) odpowiedział: Usłyszałem szelest twój w ogrodzie i zląkłem się, gdyż jestem nagi, dlatego skryłem się (Rdz 3,10).

Wtedy rzekł Bóg: Kto ci powiedział, że jesteś nagi? Czy jadłeś z drzewa, z którego zakazałem ci jeść? (Rdz 3,11).

Czy ten grzech (zjedzenie owocu z drzewa poznania dobra i zła), przed którym Bóg  ostrzegał Pierwszą Parę odnosił sie właśnie do wielbienia obcych bogów? (Pwt 8,19). 

Czyżby odczucie nagości było pierwszą manifestacją, pierwszym objawem tego grzechu...

Czy to odczucie nagości reprezentuje obecnie wiara w to, że jesteśmy grzesznikami, którzy potrzebują być ubrani w sprawiedliwą krew Chrystusa – ten pierwszy krok w staniu się chrześcijaninem?

EGIPT.

Paschalny baranek był uważany za element przebłagania Boga w momencie opuszczania Egiptu przez Izraelitów.

Tej nocy przejdę przez ziemię egipską i zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka do bydła, i dokonam sądów nad wszystkimi bogami Egiptu: Ja, Pan.

A krew ta będzie dla was znakiem na domach, gdzie będziecie. Gdy ujrzę krew, ominę was, i nie dotknie was zgubna plaga, gdy uderzę ziemię egipską (Wj 12, 12-13).

Podobnie jak wcześni chrześcijanie wierzyli, że Jezus oszczędzi ich przed Bożym gniewem.

Usuńcie stary kwas, abyście się stali nowym zaczynem, ponieważ jesteście przaśni; albowiem na naszą wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus (Kor 5,7).

Kim byli znienawidzeni przez Boga, bogowie Egiptu?

Egipcjanie wielbili TRÓJCĘ bogów, jednym z nich był Bóg słońca.

Egipcjanie wierzyli także w moc ludzkiej ofiary i nieśmiertelność duszy.

W przeciwieństwie do Boga, który powiedział:  „Z prochu powstałeś, w proch sie obrócisz” Rdz 3,19

Rzekł do niej Jezus: 'Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wuerzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w  to? Jana 11

Oto symbole egipskiej religi. Zwróćcie uwage na węża wplecionego we włosy oraz egipski krzyż:

Anch, ankh ("crux ansata", "krzyż egipski") w mitologii egipskiej hieroglif oznaczający życie. Ankh w starożytnym Egipcie był symbolem płodności, jego kształt miał symbolizować kobiece łono. Był symbolem życia. Współcześnie nadaje mu się mistyczne oraz magiczne znaczenie (Wiki). 

Cechą religii staroegipskiej była wiara, że władza królewska pochodzi od boga Re, którego imię oznacza słońce. Każdy kolejny faraon był synem boga Re, a więc również bogiem, tylko żyjącym wśród ludzi. Ironią jest, że obecnie chrześcijanie wielbią i wierzą w Jezusa, Syna Bożego...

W trójcę bogów...

W ofiarę z człowieka...

I w nieśmiertelność duszy...

Kto we Mnie wierzy, to choćby umarł, żyć będzie (J 11,25)

Tym samym, popełniając ten sam grzech, za który poświęcony był przebłagalny Paschalny baranek! Bóg ukarał Egipcjan właśnie za wiarę i praktykowanie wymienionych wyżej doktryn!

PIERWSZE STWORZENIE. 

Lucyfer mógł być pierwszym stworzeniem Boga opisanym w Księdze Rodzaju 1,3:

 „Wtedy Bóg powiedział: Niech powstanie światło, i światło powstało”.

To nie mogło byc słońce, ponieważ ono nie zostało stworzone aż do wersetu 16...

Ciekawy jest w związku z tym opis zstępującego z nieba na ziemię Jeruzalem:

(Apok 21,13) A miasto nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek.

4.    KRÓL BABILONII – NABUCHODONOZOR.

Babilon odnosi się do Złotego Miasta w Izajasza 14,4

Biblia Króla Jakuba: "That thou shalt take up this proverb against the king of Babylon, and say, How hath the oppressor ceased! the golden city ceased!"

Tłumaczymy jako:

Że weźmiesz to słowo przeciwko królowi babilońskiemu i powiesz tak: Jakże to upadł ciemiężca! Jakże to  zawaliło się złote miasto!

Bóg właśnie do Babilonu zesłał za karę Izraelitów,  po tzw. rozwodzie z nimi...

Widziała także, że Ja właśnie z powodu wszystkich cudzołóstw odrzuciłem odstępną żonę, Izraela, i dałem jej list rozwodowy. Jednak jej siostra, niewierna Juda, nie ulękła się, lecz poszła i także oddawała się nierządowi (Jer 3,8)

Czy zstępujące z nieba Jeruzalem odnosi się do dawnego, złotego Babilonu? 

Oto słynna  babilońska BRAMA ISZTAR:

Isztar była bardzo popularną Babilońska Królową oraz boską personifikacją planety WENUS.

Gwiazda poranna, którą widzimy rano na niebie to planeta Wenus.

Ja, Jezus, Jam jest Gwiazda jasna, poranna (Apok 22,16).

Jezus to Wenus.

'Babilon' znaczy w hebrajskim: "poplątanie przez pomieszanie" - ang. 'confusion by mixing'.  
Czy to więc kobieta czy mężczyzna?

Ciekawostka z grą słów:

Kiedy literujemy od tyłu imię JESUS to wychodzi słowo SUSEJ.

Susej to inna nazwa dla kiełbasy, ang. sausage.

Wurst po niemiecku znaczy ...kiełbasa.

POPATRZCIE na Conchitę Wurst.

Kolejna ciekawostka: Jezus i Babilończycy mówili po aramejsku.

Król Babilonu, Nabuchodonozor

... był technicznie Lucyferem.

O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów!  (Izaj 14, 12).

Dlaczego Lucyfer upadł?

A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy (Izaj 14,13).

PORÓWNAJ Z:

Cóż dopiero, gdy ujrzycie Syna Człowieczego, wstępującego tam, gdzie był pierwej? (Jana 6,62).

A nikt nie wstąpił do nieba, tylko Ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy (Jana 3,13).

A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy.

Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym.

A gdy Ja będę wywyższony ponad ziemię, wszystkich do siebie pociągnę.

A to powiedział, by zaznaczyć, jaką śmiercią umrze.

Ale lud mu odpowiedział: Słyszeliśmy z zakonu, że Chrystus trwa na wieki; jakże więc możesz mówić, że Syn Człowieczy musi być wywyższony? Kimże jest ów Syn Człowieczy?

Na to rzekł im Jezus: Jeszcze na małą chwilę światłość jest wśród was. Chodźcie, póki światłość macie, aby was ciemność nie ogarnęła; bo kto w ciemności chodzi, nie wie, dokąd idzie.

Wierzcie w światłość, póki światłość macie, abyście się stali synami światła. To Jezus powiedział, i odszedłszy, ukrył się przed nimi (Jana 12, 32-36). 

 Aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał (Jana 5,23). 

Czy ofiary z ludzi miały kiedykolwiek moc w oczach Boga i czy on je kiedykolwiek akceptował?

Nie uczynisz tak Panu, Bogu twemu, gdyż czyniły one dla swoich bogów to wszystko, co jest obrzydliwością dla Pana i czego Pan nienawidzi, paląc dla nich w ogniu nawet swoich synów i swoje córki (Pwt 12,31).

I urządzili miejsce ofiarnicze dla Baala, aby swoich synów palić w ogniu całopalenia dla Baala, czego nie nakazałem, o czym nie mówiłem ani też nie myślałem (Jer 19,5) 

Wznieśli miejsce ofiarne Tofet w Dolinie Ben-Hinnoma, aby spalać w ogniu swoich synów i swoje córki, czego Ja nie nakazałem i co mi nawet na myśl nie przyszło (Jer 7,31).

Bóg jednak dopuścił jako karę na ludziach i upadłych ofiary z ich synów pierworodnych...

I dopuściłem, że kalali się przez swoje ofiary, przeprowadzając przez ogień wszystkich pierworodnych, aby ich napełnić zgrozą, aby poznali, że Ja jestem Pan (Ezech 20,26).

Ofiarowali demonom Synów swych i córki swoje (Ps 106,37).

Jest w psalmie wyraźne nawiązanie, że ofiarowywali swoich synów i córki DEMONOM. Czy mógł więc BÓG żądać takiej ofiary od Jezusa, Syna Człowieczego?

Składali ofiary demonom, które nie są bogami, Bogom, których ojcowie wasi nie znali, Nowym, które nie dawno się pojawiły (Pwt 32,17).

TAKIE PYTANIE: Czy przodkowie Izraelitów czcili Jezusa? Jeśli nie, to czy Jezus nie jest jednym z tych NOWYCH BOGÓW?

Czy Ezechiela 28 jest proroctwem o Lucyferze?

13 Byłeś w Edenie, ogrodzie Bożym

14 Obok cheruba, który bronił wstępu, postawiłem cię

17 Zrzuciłem cię na ziemię;

2 Synu człowieczy, powiedz księciu Tyru: Tak mówi Wszechmocny Pan: Ponieważ twoje serce było wyniosłe i mówiłeś: Jestem bogiem, siedzibę bogów zamieszkuję pośród mórz - a wszak jesteś tylko człowiekiem, a nie Bogiem, i za zamysły Boże uważałeś swoje zamysły

Jeżeli książe Tyru jest metaforą Lucyfera to może to znaczyć, że Lucyfer był zrzucony na ziemię, gdzie stał się CZŁOWIEKIEM:

CZYŻBY BÓG POSTANOWIŁ WZGLĘDEM SWOICH UPADŁYCH SYNÓW ZMUSZENIE ICH DO STANIA SIĘ LUDŹMI, ŻEBY MOGLI BYĆ PODDANI BRUTALNEJ ŚMIERCI? ŻEBY POCZULI NA WŁASNEJ SKÓRZE UPADEK I BÓL...

(Ps 82,6-7).Rzekłem: Wyście bogami I wy wszyscy jesteście synami Najwyższego,

Lecz jak ludzie pomrzecie I upadniecie jak każdy książę 

Kolejny wniosek z tego samego psalmu...

(Ps 82,2) Jak długo sądzić będziecie niesprawiedliwie i stawać po stronie bezbożnych? 

Czyżby to była aluzja do Chrystusowej "darmowej" łaski dla grzeszników, która nie ma nic wspólnego  z Bożym Prawem i sprawiedliwością Bożą?

O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów!

Przez wejście Lucyfera na świat  doszło do rozrostu cierpienia wśród narodów.

Ci, którzy cię widzą, spoglądają na ciebie, przypatrują ci się uważnie: Czy to jest ten mąż, który był postrachem ziemi, trząsł królestwami?

Ziemię obracał w pustynię, grody jej burzył, swoich jeńców nie wypuszczał na wolność?

Duch Wszechmocnego, Pana nade mną, gdyż Pan namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę; posłał mnie, abym opatrzył tych, których serca są skruszone, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie (Izaj 61,1)

A z ust jego wychodzi ostry miecz, którym miał pobić narody, i będzie nimi rządził laską żelazną, On sam też tłoczy kadź wina zapalczywego gniewu Boga, Wszechmogącego (Ap 19,15)

CZY LUCYFER (Jezus Chrystus) MOŻE WIĘC BYĆ PRAWDZIWYM MESJASZEM?

CZY ON SPEŁNIA TE WYMAGANIA?

Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony Łk 16,16

A jeśliby w jakiejś miejscowości nie chciano was przyjąć ani słuchać, wyjdźcie stamtąd i otrząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim Łk 6,11

Jeśli zaś do któregoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na ulicę i mówcie: Nawet proch z miasta waszego, który przylgnął do nóg strząsamy na was, lecz wiedzcie, iż przybliżyło się Królestwo Boże. Powiadam wam, iż w dniu owym lżej będzie Sodomie niż owemu miastu Łk 10, 10-12

CZYŻ TO NIE NADUŻYWANIE STRACHU  W CELU UZYSKANIA MOCY oddziaływania na ludzi?

ZGODNIE Z JEZUSOWYM PRZESŁANIEM: PÓJDZIESZ PROSTO DO PIEKŁA, CZY WIĘZIENIA PO ŻYCIU JEŚLI NIE BĘDZIESZ ODDAWAĆ CZCI JEMU, JAKO SYNOWI  BOŻEMU, JAKO BOGU!

Nie mniemajcie, że przyszedłem, przynieść pokój na ziemię; nie przyszedłem przynieść pokój, ale miecz (Mat 10,34).

Ale tych nieprzyjaciół moich, którzy nie chcieli, bym ja królował nad nimi, przyprowadźcie tutaj i zabijcie ich na moich oczach (Łk 19,27)

Źródło: na podstawie https://www.youtube.com/watch?v=mg1gBlF12mo

MOJE WNIOSKI:

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty i cały zaistniały zarys tej sytuacji, wygląda na to, że: 

Lucyfer był pierwszym stworzeniem,  był światłem z opisu stwarzania z Ks Rodzaju. 

Lucyfer zapragnął być jak sam Najwyższy Bóg.

Bóg postanowił go zrzucić z nieba na ziemię, żeby stał się człowiekiem i żeby cierpiał.

Już w ogrodzie Eden zbuntował i namówił do grzechu nieposłuszeństwa i akceptacji innego boga od Stworzyciela pierwszych ludzi. Miał silne argumenty, że ludzie wolą i wybierają jego, Lucyfera, (wężą, szatana) -światłośc tego świata...

Bóg zezwolił mu na działanie na ziemi jako bóg tego świata - Jezus Chrystus. Miało to dać obraz, czy dzieci Boże rozpoznają fałszywego boga czy ich serce rozpozna fałsz, czy może rozkochają się w nowym bogu, który "oddaje życie za nich"? Czy jednak będą szukać Swojego Stworzyciela z całego serca, z całej duszy i ze wszystkich sił swoich?

Lucyfer wiedział, że raczej łatwo mu pójdzie oszukać ludzi, bo oni ukochają to jego "światło", patrzcie na zachwyt i uwielbienie dla Jezusa Chrystusa wszystkich chrześcijan.

Ten Lucyfer, wygląda na to, że z Syna Bozego stał się człowiekiem i rzeczywiście fizycznie cierpiał (na krzyżu?), był prawdziwą ofiarą ludzką i w zamian za swoją ofiarę... 

(która oczywiście nam ludziom niczego nie gwarantuje, ale jak to przebiegły wąż oszukuje na zasadzie tej starej i znanej nam przecież z ogrodu Eden)

...żąda ludzkiego uwielbienia i czczenia go jako Bóg i Zbawca. Oczywiście nazywa się Bogiem w dośc subtelny sposób, tak troszkę wymijająco, raz tak raz tak, ale jest to wszystko do wychwycenia dla uważnego badacza i czytelnika Nowego Testamentu. 

Teraz układa się to dobrze z Planem Lucyfera na zaprowadzenie jednej światowej religii, jego osobistego kultu. Zrzuci maskę Jezusa i ukaże się jako światło, w pełnej krasie, jako Lucyfer...

Wtedy na każdym miejscu, wszędzie, obywatele, zmuszeni do własnej obrony przed mniejszościami etnicznymi i rewolucjonistami, będą eksterminować owych niszczycieli cywilizacji a masy pozbawione iluzji wobec chrześcijaństwa, którego boskie duchy, formujące chrześcijaństwo bez kompasu oraz kierunku, pożądających ideałów ale bez wiedzy, gdzie umieścić swoje oddanie i adorację, otrzymają rzeczywiste światło poprzez uniwersalną manifestację czystej doktryny Lucyfera, wystawionej w końcu na publiczny widok. 

Tak jeszcze dodam, że allah to moim zdaniem też bogini Wenus, Isztar, czyli Lucyfer który nienawidzi wszystkich kobiet, dlatego kobieta w islamie przechodzi takie cierpienia... Ta bogini kiedyś bardzo mocno działała w Babilonie. 

***Ciekawostki odnośnie tej bogini oraz prostytucji sakralnej na jej cześć.

Początków kultu Afrodyty można doszukiwać się w obrzędach ku czci fenickiej Asztarte, z kolei Asztarte wywodzi się od Isztar, a ta od Inanny, wszystkie były utożsamiane z gwiazdą poranną i wieczorną, czyli planetą Wenus. 

Ważnym świadectwem istnienia w Babilonii prostytucji sakralnej miałoby być podanie Herodota, Dzieje  I, 199, które w przekładzie S. Hammera 4 brzmi następująco:

„Najbrzydszy zwyczaj u Babilończyków jest następujący: Każda niewiasta musi w tym kraju raz w życiu usiąść w świątyni Afrodyty i oddać się jakiemuś cudzoziemcowi.

Wiele niewiast, które uważają, że nie przystoi im pospolitować się z innymi, ponieważ dumne są ze swego bogactwa, przyjeżdża do świątyni zaprzęgiem w krytych powozach; tam się ustawiają, a towarzyszy im liczna służba. Przeważnie jednak tak robią: w świętym gaju Afrodyty siadają, mając na głowie wieniec z powrozu, a jest ich wiele; bo gdy jedne odejdą, przybywają inne. We wszystkich kierunkach dróg ciągną się między niewiastami równe jak sznur przejścia; przechodzą nimi cudzoziemcy i dokonują wyboru. Jeżeli niewiasta raz tam usiądzie, nie może wprzód wrócić do domu, aż jakiś cudzoziemiec rzuci jej na łono srebrną monetę i poza świątynią cieleśnie  z nią się połączy. Rzucając pieniądz, ma tylko tyle powiedzieć: „Wzywam przeciw tobie boginię Mylittę”. Mylittą zaś nazywają Asyryjczycy Afrodytę. Wartość srebrnej monety może być byle jaka: ona nie śmie jej nigdy odrzucić; to się jej nie godzi, bo owa srebrna moneta staje się święta. Idzie za pierwszym, który rzuci pieniądz, i nikim nie  gardzi. Po oddaniu się i spełnieniu świętego obowiązku wobec bogini wraca do domu,i od tej chwili, choćbyś jej nie wiem ile dawał, nie posiędziesz jej. Te więc niewiasty, które wyposażone są w piękne oblicze i wzrost, rychło wracają do domu; ale brzydkie wśród nich pozostają tu przez długi czas, nie mogąc zwyczajowi zadośćuczynić; niektóre czekają nawet trzy i cztery lata. W pewnych miejscowościach Cypru panuje podobny zwyczaj. Te więc zwyczaje istnieją u Babilończyków.

http://www.academia.edu/2113744/Czy_w_staro%C5%BCytnym_Izraelu_istnia%C5%82a_prostytucja_sakralna_Qede%C5%A1%C4%81h_w_Starym_Testamencie